Het plan was om op zaterdag om 22:00 uur te gaan slapen, omdat we ook weer om 5:00 uur op moesten staan om naar Schiphol te vertrekken.
Jordy liep alleen nog rond te stressen waardoor ik ook nog niet kon gaan slapen dus dat werd een beetje later dan de bedoeling was.
Een deel van de stress kwam mede doordat met het online inchecken onze plaatsen upgrade (i.v.m. meer beenruimte) niet goed gegaan bleek te zijn. We hadden gebeld naar KLM omdat we bij hen de vlucht hadden geboekt, ondanks dat het door Delta zou worden uitgevoerd.
Zij konden niks daaraan doen en adviseerde om Delta ook niet te bellen want die zouden ook niets kunnen doen. Moesten we dan maar aan de balie gaan regelen op het vliegveld.
Inmiddels hebben we geleerd eigenwijs te zijn en dan toch maar gewoon te gaan bellen. Delta kon in het systeem zien dat we inderdaad eigenlijk andere plekken hadden en dat deze ook betaald waren. Door een wijziging in hun systeem in oktober was het mis gegaan. Hij zou gaan kijken wat hij kon regelen voor ons en ons terug bellen. Dat terug bellen deed hij niet. Dus dat zorgt voor een soort onderliggend stress niveau.
Dus, zondag om 5:00 uur ging de wekker zodat we om 5:30 uur konden vertrekken. We wilde extra op tijd bij het vliegveld zijn zodat de opties nog open stonden voor Delta om iets te regelen.
Echter bleek Greet (ze heet niet echt Greet, maar in Eindhoven bij Ikea werkt een Greet en daar hebben we niet zo’n klantvriendelijke ervaringen mee) achter de balie te zitten en ze kon alleen zien dat de Delta man die we aan de lijn hebben gehad wel andere upgrade stoelen had gereserveerd maar meer kon ze niet doen.
Prima zou je denken, maar;
Origineel zouden we met zijn tweeën naast elkaar zitten, nu zaten we in het midden met links iemand en rechts iemand.
Jordy kon zo dus ook niet bij het raampje zitten.
Ik zat niet bij het gangpad zodat ik soms mijn benen extra zou kunnen strekken.
We vonden gewoon dat de Delta man ons had moeten terugbellen en dat bovendien op de eerste plaats stoelen die je in september boekt niet mis mogen gaan.
De enige optie die we hadden was om bij het instappen nog aan de stewardessen te vragen of er nog plekken beschikbaar waren. Maar we besloten maar ons te settelen met de plekken die we hadden gekregen.
Vervolgens gingen we euro’s tegen dollars wisselen en iets zoeken om te ontbijten.
We kwamen uit bij ‘Leon’ omdat je daar semi-gezonde ontbijtjes kon kopen zoals havermout, yoghurt, gepocheerde eieren met toppings en gepocheerde eieren op een broodje.
Ik vond het een heel leuk zaakje, omdat ze ook eigen (mini)kookboeken te koop hadden en volgens mij ook nog enkele andere dingen. Nu ik dit blog bericht typ heb ik even een klein beetje gekeken op hun site; het zit in het buitenland op verschillende plekken. Naast kookboeken hebben ze ook eigen producten voor in de keuken zoals pannen en vergieten maar ook servies en glazen. Er is ook een blog met recepten beschikbaar!
We gingen alvast door de controle heen zodat we daar nog wat winkels konden bekijken om de tijd te doden. Het is al weer een tijdje geleden dat we hebben gevlogen en dit viel me op;
- De hippe bodyscans die de vorige keer dat we vlogen nog niet in gebruik waren, waren dat nu wel. Dit betekent gewoon in een cilinder met je armen omhoog staan voor drie seconden en zo nodig nog gefouilleerd worden.
- Het viel me nu pas op dat de mensen die de bagage controleren, de hele handbagage inhoud in een soort 3D kunnen bekijken. (Overigens, ondanks dat staat aangegeven dat alle elektronica uit de beschermhoezen moet enzo, hoeft dit helemaal niet en dat zorgde voor veel snelheid met het passeren van de controle.)
Nadat ik nog een cafeïne fix had gevonden bij Starbucks en we wat winkels hadden bekeken (oftewel op elke pols een andere parfum spuiten en gadgets bekijken die je toch niet gaat kopen OMDAT JE NOG MOET VLIEGEN) gingen we boarden.
Omdat we een upgrade hadden op onze plaatsen, mochten we in de prioriteit rij en ik weet dat je ook gewoon kan wachten tot het niet meer druk is voor je incheckt bij de gate was dit cool.
Ik werd er nog wel even uitgepikt voor een random veiligheidscontrole waardoor ik als nog alles uit mijn tas moest halen en op moesten maken zodat die man een papiertje er langs kon vegen of ik niet ergens sporen van explosieven bij heb maar goed, prima.
Onze uiteindelijke plekken in het vliegtuig hadden meer beenruimte omdat het helemaal vooraan was. De vrouw links van me bleek uiteindelijk de hele vlucht heel rustig te gaan zitten werken (onder het genoeg van vier blikken bier. Groot gelijk, je hebt er toch al voor betaald. #notjudging) en de man naast Jordy was of aan het werk, of zat een paar rijen naar achter naast zijn vrouw of collega (Jordy zei dat zij wel eens aankwam en zei “Hoi collega” en ik zag ze een keer elkaar vol op de bek pakken dus wie weet wat hier allemaal gaande is. #notjudging) dus daar hadden we ook niet zoveel last van.
We wilden samen op onze schermpjes waar veel films en series op te bekijken waren (we zagen pas aan het einde van de vlucht dat we de hele vlucht alleen maar bij ‘Nieuw toegevoegd’ hadden zitten kijken en er dus nog VEEL MEER bleek te zijn) een film kijken en ik bleek koning synchroon-op-twee-knoppen-drukken-zodat-de-films-precies-tegelijk-afspelen te zijn (dit geldt dus ook voor pauzeren tijdens plaspauzes!).
Het eten was echt super! We mochten kiezen uit drie verschillende lunches die ook echt niet te karig waren. Ik ging voor de Caesar salad en daarbij kreeg je nog een fruitsalade, broodje met beleg, crackers en een hemels lekkere chocolade mousse met bramen.
Midflight snack; een mini Magnum
Einde vlucht snack / mini maaltijd; twee keuzes, wij gingen voor het broodje kip met weer een toetje, dit keer een mini ‘Pots & Co’.
Tijdens de vlucht waren er verschillende drankjes keuzes, maar omdat we een upgrade hadden we nog net iets meer keuzes, waaronder Baileys en Jordy ging ook nog voor een Jack Daniels honing rum.
Omdat we vooraan zaten ten opzichte van de uitgang van het vliegtuig en Amerikanen niet zoals Nederlanders zijn dat ze al een half uur van te voren gaan staan in het vliegtuig (nadat ze een applaus hebben gegeven, ook dit doen Amerikanen gelukkig niet) konden wij direct eruit en dus snel richting de (ESTA)controle. Helaas bleek hier alsnog een uur wachttijd te staan (volgens mij hebben we uiteindelijk 1,5 uur gewacht) en dit was ongelooflijk saai.
Eenmaal erdoorheen (na afstaan van vingerafdrukken en een mugshot achtige foto) konden we onze koffers halen (die al van de lopende band waren gehaald door een medewerker omdat het zo lang duurde) en gingen we naar de rij voor de Yellow Cabs die ook nog een half uurtje duurde.
Na een rit van een uur door veel drukheid / file waren we na een beetje zoeken en een belletje naar de eigenaar bij onze Airbnb aangekomen.
Onze allereerste indruk van New York was niet zo geweldig goed. Maar dit komt voornamelijk omdat het stuk vanaf het vliegveld naar de Airbnb gewoon echt heel crappy is. We besloten daarom vrijwel direct via Central Park naar Time Square te gaan om onze fix New York te krijgen. En dat werkte!
Na ‘oooh’ en ‘aaaah’ gedaan te hebben over alle (LED)billboards zijn we wat winkels ingegaan, hebben een tourist plan geregeld voor onze telefoon zodat we toch een beetje op internet kunnen buiten WiFi om en zijn we uiteindelijk bij een Five Guys terecht gekomen om ons even goed vol te proppen met een goede burger en een berg friet. Laatste wat we hadden gegeten was de laatste snack in het vliegtuig wat voor onze biologische klok het avondeten is geweest en gezien onze biologische klok ondertussen op half 2 ’s nachts zat kun je je voorstellen dat we flink honger hadden.
Vervolgens hebben we ons eerste New York subway tripje gemaakt terug naar onze Airbnb waar we onze kamer een beetje hebben ingericht (lees: onze zooi beter hebben ingedeeld) en gingen we welverdiend lekker slapen!
